A od zwykłych rzeczy naucz się spokoju

Cytat :

Ks. Jan Twardowski - Nie płacz w liście

Nie pisz, że los Ciebie kopnął
Nie ma sytuacji na ziemi bez wyjścia
Kiedy Bóg drzwi zamyka to otwiera okno
Odetchnij
Popatrz
Spadają z obłoków
Małe wielkie nieszczęścia potrzebne do szczęścia
A od zwykłych rzeczy naucz się spokoju
I zapomnij, że jesteś,
gdy mówisz, że kochasz.

Cytat :

Nie pisz, że los Ciebie kopnął
Nie ma sytuacji na ziemi bez wyjścia
Kiedy Bóg drzwi zamyka to otwiera okno
Odetchnij
Popatrz
Spadają z obłoków
Małe wielkie nieszczęścia potrzebne do szczęścia
A od zwykłych rzeczy naucz się spokoju
I zapomnij, że jesteś,
gdy mówisz, że kochasz.

Piękny wiersz! i taki prawdziwy... zwłaszcza upodobałam sobie fragment "Kiedy bóg drzwi zamyka, to otwiera okno" - takie prawdziwe, a najczęściej o tym zapominamy niestety. Kiedy coś się nawet i nie udaje, to otwierają się nowe możliwości, ale często skupiając się na owej porażce, przez co możemy przegapić coś co może być całkiem obok nas... mówię to z przekonaniem i z własnego doświadczenia :) także nigdy się nie poddawajmy, bo zawsze coś się może i kończy, ale coś się zaczyna, ot i co :)

Czy zwykłą rzeczą możemy nazwać nieuchronność śmierci??
Oczekiwanie na nią?

Po raz kolejny narzuciła się mojej uwadze twórczość Haliny Poświatowskiej...
to tak przychodzi falami...
najpierw w szkole, w końcu poetka miejscowa, więc hańbą byłoby nie znać Jej wierszy...
później różnie, okazjonalnie i oczywiście kiedy zaczęła być śpiewana...


Kiedy umrę kochanie
gdy się ze słońcem rozstanę
i będę długim przedmiotem, raczej smutnym.

Czy mnie wtedy przygarniesz,
ramionami ogarniesz
i naprawisz co popsuł los okrutny.

Często myślę o Tobie
często piszę do Ciebie
długie listy w nich miłość i uśmiech.

Potem w piecu je chowam,
płomień skacze po słowach
nim spokojnie w popiele nie uśnie.

Patrząc w płomień kochanie
myślę - co też się stanie
z moim sercem miłości głodnym.

A Ty nie pozwól przecież
żebym umarła w świecie
który ciemny jest i który jest chłodny.

Za recytację tego wiersza na konkursie poświęconym twórczości Poświatowskiej
zdobyłam 2 miejsce...w szkole rzecz jasna jeszcze...


ptaku mojego serca
nie smuć się
nakarmię cię ziarnem miłości
rozbłyśniesz

ptaku mojego serca
nie płacz
nakarmię cię ziarnem tkliwości
fruniesz

ptaku mojego serca
z opuszczonymi skrzydłami
nie szarp się
nakarmię cię ziarnem śmierci
zaśniesz

Noc późna, ale komentarz Fionki warty plusa. Bardzo lubię wiersze Haliny Poświatowskiej i mogę tylko pozazdrościć, ze taka osoba wielkiej wrażliwości była z Tobą na wyciąhnięcie ręki.
Gratulacje za zwycięstwo w Konkursie, zwykle to drugie miejsce jest warte pierwszego miejsca.

Dzięki Bogatko...
Wzruszająco smutne wiersze na razie odkładam na bok...
dziś bardziej pasuje do mnie ten wierszyk

Wisława Szymborska lub Józefa Jucha :
rózne źródła podają różne autorki

Jak ja się czuję
Kiedy ktoś zapyta jak ja się dziś czuję
grzecznie mu odpowiem, że dobrze , dziękuję
To , że mam artretyzm to jeszcze nie wszystko
astma, serce mi dokucza i mówię z zadyszką
puls słaby, krew moja w cholesterol bogata
lecz dobrze się czuję jak na moje lata.

Bez laseczki teraz chodzić już nie mogę
choć zawsze wybieram najłatwiejszą drogę.
W nocy przez bezsenność bardzo się morduję
ale przyjdzie ranek...znów dobrze się czuję.
Mam zawroty głowy, pamięć figle płata,
lecz dobrze się czuję jak na swoje lata.

Z wierszyka mojego ten sens się wywodzi,
że gdy starość i niemoc przychodzi
to lepiej się zgodzić ze strzykaniem kości
i nie opowiadać o swojej starości.
Zaciskając zęby z tym losem się pogódź
i wszystkich wokoło chorobami nie nudź.

Powiadają: "starość jest okresem złotym"
kiedy spać się kładę zawsze myślę o tym...
"Uszy" mam w pudełku, "zęby" w wodzie studzę
"oczy" na stoliku , zanim się obudzę.
Jeszcze przed zaśnięciem ta myśl mnie nurtuje
"czy to wszystkie części, które się wyjmuje?"

Za czasów młodości (mówię bez przesady)
łatwe były biegi, skłony i przysiady.
W średnim wieku jeszcze tyle sił zostało
żeby bez zmęczenia przetańczyć noc całą..
A teraz na starość czasy się zmieniły,
specerkiem do sklepu, spowrotem bez siły.

Dobra rada dla tych, którzy się starzeją:
Niech zacisną zęby i z życia się śmieją.
Kiedy wstaną rano "części" pozbierają,
niech rubrykę zgonów w prasie przeczytają.
Jeśli ich nazwiska tam nie figurują,
to znaczy , że zdrowi i dobrze się czują..

strzyka mnie w uchu, kości na grzbiecie nap... napadowe bóle pleców mam, znaczy...
(Ani Mru Mru of course)
oczka załzawione, nosek...daruję Wam opis noska... kolory też takie bardziej ziemiste...

ale nie ma tego złego...leżę w łóżku i przeważnie nic nie robię...dobrze, że te Dzieci mają ferie... Czarodziej dziś sam obiad zrobił, za własne pieniądze kupił produkty i tylko Mu sałatę pomogłam doprawić

Fionko, ten wiersz jest zawsze warty przypomnienia, dobrze, ze tutaj zapisany, to będę zaglądać do niego co jakiś czas.
Napisać wiersz z takim humorem, to majstersztyk!
Starość nie radość, młodość nie wieczność, trzeba żyć dalej, bo to konieczność
Fionko, życzę Ci wydobrzenia, trochę więcej poleżeć w łóżku nie zaszkodzi, wszak zima po krótkim odpoczynku znowu pokazuje, co potrafi, to nie ma co się forsować po śliskich chodnikach i łamać sobie to i owo.
Wszystkim życzę zdrowia i pogody ducha.

Choć koliber jest niewielki, wszyscy znają koliberki.
To jedyny ptaszek w świecie, co zatrzyma się, gdy leci.

Dzięki, pomogło...
zwykła 3 dniówka to była, chociaz myślałam, że tylko dzieci zapadają na takie szybkie choroby.
Jednym słowem chorowaniu stało sie zadość... mam nadzieję, że do przyszłego roku będzie spokój...

Teraz coś ze zwykłych rzeczy